Elektrownia w Białymstoku była jedną z pierwszych elektrowni powstałych w zaborze rosyjskim. Zaczęła działać w 1909 roku, a jej moc na początku działalności wynosiła 640 kilowatów.
Budynek elektrowni powstał na bagnistym terenie przy rzece Białej. Do elektrowni nie doprowadzono torów i węgiel trzeba było dostarczać wozami ciągniętymi przez konie, ze stacji kolejowej położonej 2,5 kilometrów od elektrowni.
Ciekawostką związaną z zarządzaniem elektrownią w Białymstoku jest to, że zatrudniane tam kobiety były zwalniane zaraz po wzięciu ślubu. Ze względu na rosnący popyt na energię elektryczną, elektrownie wciąż rozbudowywano. W roku 1914 jej całkowita zainstalowana moc wynosiła 4,64 megawatów.
Po I Wojnie Światowej elektrownia została częściowo zniszczona, co spowodowało, że jej moc spadła do wartości 1,12 megawatów. Tuż przed II Wojną Światową jej moc wynosiła 10,7 megawatów. Energia elektryczna była dostarczana do Białegostoku i okolicznych miejscowości.
Na zdjęciu wnętrze elektrowni w 1912 roku
Źródła:
[1] Pilżys S. – Początki polskiej elektroenergetyki na przykładzie elektrowni w Wilnie i Białymstoku
